Konutumun balkonunda serin bir Ankara sabahında güne uyanıp çayımı içerken, telefonu açtım, açmaz olaydım da o haberi görmeyeydim! Ahmet Çalık’ı genç yaşında kaybetmişiz! İçim yandı, başladım ağlamaya! Uzun mühlet kendime gelemedim, inanamadım! Sözler kifayetsizdi artık…
Aklıma birden nazaranvli olduğu maça giderken bir daha bir trafik kazası kararı kaybettiğimiz Kayserili bölgesel hakem Salih Ulu geliverdi. Trabzon’da yöneteceğim değerli bir büyük maç öncesi, geçmiş olsun ziyareti gayesiyle hastaneye gittiğimizde, acil servisten çabucak hemen 45 dakika evvel pıhtı atması kararı kaybettiğimiz 31 yaşındaki genç hakemin cenazesini teslim alma vazifesi; bana ve yardımcılarıma, kardeşi Ahmet Ulu’ya ve Trabzonlu hakem arkadaşlarımıza düşmüştü. Hissettiğimiz acının, kardeşi ve kayın biraderinin çığlıkları ile kefen ortasındaki Salih’in o tertemiz genç yüzü dün üzere aklımda, acısı hala yüreğimde! Benim için o dakikalarda maçın da futbolun da hiç bir manası kalmamıştı.
Kaybın genci, yaşlısı olmuyor doğal ki. Lakin giderek hızlanan hayat seyahatinde hayli daha kıymetli kimi bedelleri atladığımıza inanıyorum.
1994 Ankara doğumlu Ahmet Yılmaz Çalık’ı Ankara’dan yakından tanırım. Mütevazı bir ailenin çocuğu olarak 2004 yılında Gençlerbirliği altyapısında başladığı futbol hayatı; azmi, iradesi ve çalışkanlığı kararında ona yaz kış demeden ailecek verdikleri emek ve özveri ile 8 yıl daha sonra profesyonel mukavele sunulmasını sağlamıştı.
Altyapıdan gelen ve yedek kulübesinde sabırla bekleyen Ahmet’in, Ante Kulušić ve Debatik Curri’nin sakatlığı kararında birinci defa oynadığı ve kusursuz tamamladığı Fenerbahçe maçı dün üzere aklımda. Çizgisini ve duruşunu hiç bozmadan sakallarının bile çabucak hemen terlememiş olduğu günlerden son defa izlemiş olduğumuz Demir Küme Sivasspor maçına kadar azmiyle ve onuruyla yaşadı. Onu epey seven ve her vakit destekleyen, neredeyse tüm maçlarını izleyen merhum İlhan Cavcav liderinin yanına uğurlandı bugün ikindi vakti.
Buhar odasında ayağa kalkan futbolcu!
Bir devre ortası kampında, idman daha sonrası yorgunluğumu atmak için otelin buhar odasına girmiştim. İçeride muhakkak bilinmeyen bir sima vardı. O ağır buharın içerisinden ayağa kalkarak gelip bana sarıldı. Birebir otelde kamp yapıyormuşuz. Gelen kişi Ahmet Çalık’tı. Vay canım hocam, güzel geldin diyerek başlayan samimi muhabbet birkaç seansa kadar uzamıştı. Her zamanki üzere saygılı, profesyonel ve dürüst idi. İdman tekniklerinden, futboldan ve heyecanla beklediği transferinden laflamıştık.
Acımız fazlaca büyük. Türk futbolu kendi kaynaklarından yetiştirmeyi başardığı bir genç kıymeti bir elim trafik kazası kararı epeyce erken kaybetti. Allah rahmet eylesin, yeri cennet olsun. Kederli ailesine, İttifak Holding Konyaspor, Galatasaray ve bilhassa Gençlerbirliği kulübüne başsağlığı diliyorum.
Aklıma birden nazaranvli olduğu maça giderken bir daha bir trafik kazası kararı kaybettiğimiz Kayserili bölgesel hakem Salih Ulu geliverdi. Trabzon’da yöneteceğim değerli bir büyük maç öncesi, geçmiş olsun ziyareti gayesiyle hastaneye gittiğimizde, acil servisten çabucak hemen 45 dakika evvel pıhtı atması kararı kaybettiğimiz 31 yaşındaki genç hakemin cenazesini teslim alma vazifesi; bana ve yardımcılarıma, kardeşi Ahmet Ulu’ya ve Trabzonlu hakem arkadaşlarımıza düşmüştü. Hissettiğimiz acının, kardeşi ve kayın biraderinin çığlıkları ile kefen ortasındaki Salih’in o tertemiz genç yüzü dün üzere aklımda, acısı hala yüreğimde! Benim için o dakikalarda maçın da futbolun da hiç bir manası kalmamıştı.
Kaybın genci, yaşlısı olmuyor doğal ki. Lakin giderek hızlanan hayat seyahatinde hayli daha kıymetli kimi bedelleri atladığımıza inanıyorum.
1994 Ankara doğumlu Ahmet Yılmaz Çalık’ı Ankara’dan yakından tanırım. Mütevazı bir ailenin çocuğu olarak 2004 yılında Gençlerbirliği altyapısında başladığı futbol hayatı; azmi, iradesi ve çalışkanlığı kararında ona yaz kış demeden ailecek verdikleri emek ve özveri ile 8 yıl daha sonra profesyonel mukavele sunulmasını sağlamıştı.
Altyapıdan gelen ve yedek kulübesinde sabırla bekleyen Ahmet’in, Ante Kulušić ve Debatik Curri’nin sakatlığı kararında birinci defa oynadığı ve kusursuz tamamladığı Fenerbahçe maçı dün üzere aklımda. Çizgisini ve duruşunu hiç bozmadan sakallarının bile çabucak hemen terlememiş olduğu günlerden son defa izlemiş olduğumuz Demir Küme Sivasspor maçına kadar azmiyle ve onuruyla yaşadı. Onu epey seven ve her vakit destekleyen, neredeyse tüm maçlarını izleyen merhum İlhan Cavcav liderinin yanına uğurlandı bugün ikindi vakti.
Buhar odasında ayağa kalkan futbolcu!
Bir devre ortası kampında, idman daha sonrası yorgunluğumu atmak için otelin buhar odasına girmiştim. İçeride muhakkak bilinmeyen bir sima vardı. O ağır buharın içerisinden ayağa kalkarak gelip bana sarıldı. Birebir otelde kamp yapıyormuşuz. Gelen kişi Ahmet Çalık’tı. Vay canım hocam, güzel geldin diyerek başlayan samimi muhabbet birkaç seansa kadar uzamıştı. Her zamanki üzere saygılı, profesyonel ve dürüst idi. İdman tekniklerinden, futboldan ve heyecanla beklediği transferinden laflamıştık.
Acımız fazlaca büyük. Türk futbolu kendi kaynaklarından yetiştirmeyi başardığı bir genç kıymeti bir elim trafik kazası kararı epeyce erken kaybetti. Allah rahmet eylesin, yeri cennet olsun. Kederli ailesine, İttifak Holding Konyaspor, Galatasaray ve bilhassa Gençlerbirliği kulübüne başsağlığı diliyorum.