Samuag
New member
Özel bir eğitim kurumunda çalışan emekçi, mazeretli bulunmasına karşın devamsızlık yaptığı nedeni öne sürülerek işten atıldı. Mağdur emekçi, işe iade davası açtı. Dava sürerken, kurum emekçiyi mesaiye bir daha davet etti. Fiyatın eksik yatırıldığını öne süren personel istifa etti.
Tazminat talebi geri çevrilen emekçi, İş Mahkemesi’ne dava açarak baskı altında tutulduğunu, maillerine yanıt verilmediğini, arkadaşlarına artırım yapılmasına karşın kendisine artırım yapılmadığını argüman etti. Ayrımcılığa maruz kaldığını, bu sebeplerle iş kontratına haklı olarak son verdiğini ileri süren emekçi, kıdem tazminatı, ayrımcılık tazminatı ve bir kısım personellik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etti.
Davalı kurum avukatı ise davacının devamsızlık yaptığını, geriye dönük sıhhat raporları ibraz ettiğini lisana getirdi. Davacı ile birebir işi yapan işçinin fiyatını gösteren fiyat pusulalarında görüleceği üzere fiyat konusunda kendisine karşı yapılmış bir ayrımcılığın kelam konusu olmadığını ve davacının ödenmeyen alacağının bulunmadığını savunan kurum avukatı, davanın reddine karar verilmesini istedi.
Mahkeme, bilhassa başka emekçilere verilen artırımın davacıya verilmemesinin eşitlik unsuruna karşıt olduğunu belirterek, davanın kısmen kabulüne karar verdi. Davalı kurum sonucu istinaf etti. Bölge Adliye Mahkemesi, İş Mahkemesi sonucunın ortadan kaldırılmasına hükmetti. Bu karar da temyiz edilince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. Yüksek Mahkeme, artırım talebi kabul görmeyen personele ayrımcılık tazminatı ödenemeyeceğine hükmetti.
Kararda, “Yerleşik hale gelen içtihatlar uyarınca 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5. hususunda düzenlenen ayrımcılık tazminatı şartlarının oluşması için evvela işverence yapılan farklı muamelenin ırk, lisan, siyasi niyet, inanç üzere sebeplere dayalı olması gerekmekte olup, husus dar yorumlanmalıdır. Davacı personel bu unsur kapsamında değerlendirilebilecek bir sebebe dayalı olarak kendisine ayrımcılık yapıldığını formülünce ve kâfi kanıtlarla ispatlayamamıştır. ötürüsıyla salt davacının fiyatına artırım yapılmamış olması ya da mailine yanıt verilmemesi üzere sebeplerin ayrımcılık yasağının ihlali olarak kıymetlendirilmesi mümkün değildir.” denildi.
Tazminat talebi geri çevrilen emekçi, İş Mahkemesi’ne dava açarak baskı altında tutulduğunu, maillerine yanıt verilmediğini, arkadaşlarına artırım yapılmasına karşın kendisine artırım yapılmadığını argüman etti. Ayrımcılığa maruz kaldığını, bu sebeplerle iş kontratına haklı olarak son verdiğini ileri süren emekçi, kıdem tazminatı, ayrımcılık tazminatı ve bir kısım personellik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etti.
Davalı kurum avukatı ise davacının devamsızlık yaptığını, geriye dönük sıhhat raporları ibraz ettiğini lisana getirdi. Davacı ile birebir işi yapan işçinin fiyatını gösteren fiyat pusulalarında görüleceği üzere fiyat konusunda kendisine karşı yapılmış bir ayrımcılığın kelam konusu olmadığını ve davacının ödenmeyen alacağının bulunmadığını savunan kurum avukatı, davanın reddine karar verilmesini istedi.
Mahkeme, bilhassa başka emekçilere verilen artırımın davacıya verilmemesinin eşitlik unsuruna karşıt olduğunu belirterek, davanın kısmen kabulüne karar verdi. Davalı kurum sonucu istinaf etti. Bölge Adliye Mahkemesi, İş Mahkemesi sonucunın ortadan kaldırılmasına hükmetti. Bu karar da temyiz edilince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. Yüksek Mahkeme, artırım talebi kabul görmeyen personele ayrımcılık tazminatı ödenemeyeceğine hükmetti.
Kararda, “Yerleşik hale gelen içtihatlar uyarınca 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5. hususunda düzenlenen ayrımcılık tazminatı şartlarının oluşması için evvela işverence yapılan farklı muamelenin ırk, lisan, siyasi niyet, inanç üzere sebeplere dayalı olması gerekmekte olup, husus dar yorumlanmalıdır. Davacı personel bu unsur kapsamında değerlendirilebilecek bir sebebe dayalı olarak kendisine ayrımcılık yapıldığını formülünce ve kâfi kanıtlarla ispatlayamamıştır. ötürüsıyla salt davacının fiyatına artırım yapılmamış olması ya da mailine yanıt verilmemesi üzere sebeplerin ayrımcılık yasağının ihlali olarak kıymetlendirilmesi mümkün değildir.” denildi.