Samuag
New member
Parmak iziyle mesai takibine hak ihlali sonucu çıktı.
Resmi Gazete’de yayımlanan karara bakılırsa, Aydın Söke Belediyesi’nde memur olarak çalışan kişinin de içinde olduğu kurum çalışanının 2016’da parmak izi kayıt altına alındı, mesai takibi bu yolla yapılmaya başlandı.
Belediye çalışanlardan biri, uygulamanın kaldırılması istikametindeki talebinin belediye tarafınca reddedilmesi üzerine Aydın 1. Yönetim Mahkemesinde iptal davası açtı.
İstemi kabul eden mahallî mahkeme belediyenin idari sürecinin iptaline karar verdi. Bu sonucun belediye tarafınca istinaf kanun yoluna taşınması üzerine ise İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi 2. Yönetim Dava Dairesi, istinaf başvurusunu kabul etti, davayı kesin olarak reddetti. Uygulamanın, kamu faydasına ve hizmet gereklerine uygun olduğuna karar veren istinaf, parmak izi alınması yoluyla mesai takibinde, özel ömrün saklılığının ihlali bulunmadığına hükmetti.
sonucun bildiriminin akabinde davacı memur, Anayasa Mahkemesi’ne ferdi müracaat yaptı.
Başvuruyu kıymetlendiren Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 20’inci unsurunda teminat altına alınan özel hayata hürmet hakkı kapsamındaki şahsi dataların korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar verdi. Ayrıyeten ihlalin kararınun ortadan kaldırılması, bir daha yargılama yapılması için karar meselain ilgili mahkemeye gönderilmesi kararlaştırıldı.
KARARIN MÜNASEBETİ
Anayasa Mahkemesi’nin sonucunda, Anayasa’nın 20’inci unsuruna bakılırsa, şahsi dataların lakin kanunda öngörülen hallerde ve kişinin açık isteği olması halinde işlenebileceği tabir edildi.
6698 sayılı şahsi Dataların Korunması Kanunu’na atıf yapılan kararda, kanunun 6. unsuruna göre özel nitelikli şahsi dataların işlemesinin, değerine binaen daha katı kurallara bağlandığı aktarıldı.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM), parmak izlerini, biyolojik örnekleri ve genetik profilleri şahsi data olarak nitelendirdiğine işaret edilen kararda, AİHM’in şahsi dataların kullanılmasında karşıtlık bulunmaması için kâfi teminatları sağlayacak biçimde iç hukukta düzenleme yapılması gerektiğini vurguladığı da açıklandı.
Kararda, “Özellikle biyometrik dataların kaydedilmesi tekniğiyle işçi takip sistemi uygulanabilmesi için kanunlarda düzenlenmeyen hallerde kişinin açık isteğinin mevcut olması gerektiği vurgulanmalıdır” denildi.
Açık isteğin varlığından kelam edilebilmesi için ise işlenecek şahsi bilginin kapsamı, maksadı, sonları ve sonuçları hakkında çalışanın evvelde kâfi biçimde bilgilendirilmesinin elzem olduğu vurgulanan kararda, bu sistemin kullanılması halinde çalışanın hak ve özgürlüklerini koruyacak teminatların de ilgili yönetim tarafınca sağlanmasının gerekli olduğu açıklandı.
Kararda, memurların mesai saatlerinin tespitine ait düzenlemelerin yer aldığı 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nda, çalışanın mesaiye devam durumunun denetimi ve bu gayeyle özel nitelikli şahsi dataların işlenmesine ait açık bir düzenlemenin bulunmadığı kaydedildi.
“AÇIK İSTEĞİ BULUNMUYOR”
5393 sayılı Belediye Kanunu’nda ise belediye teşkilatını sevk ve yönetim etme ytesirinin belediye liderine bırakıldığı anımsatılan kararda, “Bu yetki kapsamında, özel nitelikli şahsi dataların işlenmesine yönelik bir düzenlemenin yapılmadığı anlaşılmıştır” denildi.
Somut müracaatta müracaatçının açık isteğinin bulunmadığı, bu tarafıyla müracaatçının hakkına yapılan müdahalenin yasallık kurallarını sağlamadığı belirtilen kararda, şu tespitler yapıldı:
“Anılan mevzuatta mesai takibi yahut çalışanın kontrolü hedefiyle özel nitelikli şahsi dataların işlenmesi, bu bağlamda biyometrik bilgi bazlı takip sistemlerinin kullanılmasına dair temel asılları ve prensipleri belirleyen bir düzenlemenin olmadığı açıktır. Açıklamalar çerçevesinde, müracaatçının özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine dair isteğinin olmadığı, çalışanın mesaiye ahenginin denetiminde biyometrik bilgilerin işlenmesinin ve kullanılmasının anılan kanunlar ile ayrıyeten ve açıkça öngörülmediği konuları dikkate alındığında müracaata bahis müdahalenin yasallık koşulunu sağlamadığı kararına varılmıştır. Anayasa Mahkemesi açıklanan münasebetlerle şahsi bilgilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir.”
Resmi Gazete’de yayımlanan karara bakılırsa, Aydın Söke Belediyesi’nde memur olarak çalışan kişinin de içinde olduğu kurum çalışanının 2016’da parmak izi kayıt altına alındı, mesai takibi bu yolla yapılmaya başlandı.
Belediye çalışanlardan biri, uygulamanın kaldırılması istikametindeki talebinin belediye tarafınca reddedilmesi üzerine Aydın 1. Yönetim Mahkemesinde iptal davası açtı.
İstemi kabul eden mahallî mahkeme belediyenin idari sürecinin iptaline karar verdi. Bu sonucun belediye tarafınca istinaf kanun yoluna taşınması üzerine ise İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi 2. Yönetim Dava Dairesi, istinaf başvurusunu kabul etti, davayı kesin olarak reddetti. Uygulamanın, kamu faydasına ve hizmet gereklerine uygun olduğuna karar veren istinaf, parmak izi alınması yoluyla mesai takibinde, özel ömrün saklılığının ihlali bulunmadığına hükmetti.
sonucun bildiriminin akabinde davacı memur, Anayasa Mahkemesi’ne ferdi müracaat yaptı.
Başvuruyu kıymetlendiren Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 20’inci unsurunda teminat altına alınan özel hayata hürmet hakkı kapsamındaki şahsi dataların korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar verdi. Ayrıyeten ihlalin kararınun ortadan kaldırılması, bir daha yargılama yapılması için karar meselain ilgili mahkemeye gönderilmesi kararlaştırıldı.
KARARIN MÜNASEBETİ
Anayasa Mahkemesi’nin sonucunda, Anayasa’nın 20’inci unsuruna bakılırsa, şahsi dataların lakin kanunda öngörülen hallerde ve kişinin açık isteği olması halinde işlenebileceği tabir edildi.
6698 sayılı şahsi Dataların Korunması Kanunu’na atıf yapılan kararda, kanunun 6. unsuruna göre özel nitelikli şahsi dataların işlemesinin, değerine binaen daha katı kurallara bağlandığı aktarıldı.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM), parmak izlerini, biyolojik örnekleri ve genetik profilleri şahsi data olarak nitelendirdiğine işaret edilen kararda, AİHM’in şahsi dataların kullanılmasında karşıtlık bulunmaması için kâfi teminatları sağlayacak biçimde iç hukukta düzenleme yapılması gerektiğini vurguladığı da açıklandı.
Kararda, “Özellikle biyometrik dataların kaydedilmesi tekniğiyle işçi takip sistemi uygulanabilmesi için kanunlarda düzenlenmeyen hallerde kişinin açık isteğinin mevcut olması gerektiği vurgulanmalıdır” denildi.
Açık isteğin varlığından kelam edilebilmesi için ise işlenecek şahsi bilginin kapsamı, maksadı, sonları ve sonuçları hakkında çalışanın evvelde kâfi biçimde bilgilendirilmesinin elzem olduğu vurgulanan kararda, bu sistemin kullanılması halinde çalışanın hak ve özgürlüklerini koruyacak teminatların de ilgili yönetim tarafınca sağlanmasının gerekli olduğu açıklandı.
Kararda, memurların mesai saatlerinin tespitine ait düzenlemelerin yer aldığı 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nda, çalışanın mesaiye devam durumunun denetimi ve bu gayeyle özel nitelikli şahsi dataların işlenmesine ait açık bir düzenlemenin bulunmadığı kaydedildi.
“AÇIK İSTEĞİ BULUNMUYOR”
5393 sayılı Belediye Kanunu’nda ise belediye teşkilatını sevk ve yönetim etme ytesirinin belediye liderine bırakıldığı anımsatılan kararda, “Bu yetki kapsamında, özel nitelikli şahsi dataların işlenmesine yönelik bir düzenlemenin yapılmadığı anlaşılmıştır” denildi.
Somut müracaatta müracaatçının açık isteğinin bulunmadığı, bu tarafıyla müracaatçının hakkına yapılan müdahalenin yasallık kurallarını sağlamadığı belirtilen kararda, şu tespitler yapıldı:
“Anılan mevzuatta mesai takibi yahut çalışanın kontrolü hedefiyle özel nitelikli şahsi dataların işlenmesi, bu bağlamda biyometrik bilgi bazlı takip sistemlerinin kullanılmasına dair temel asılları ve prensipleri belirleyen bir düzenlemenin olmadığı açıktır. Açıklamalar çerçevesinde, müracaatçının özel nitelikli şahsi bilgilerin işlenmesine dair isteğinin olmadığı, çalışanın mesaiye ahenginin denetiminde biyometrik bilgilerin işlenmesinin ve kullanılmasının anılan kanunlar ile ayrıyeten ve açıkça öngörülmediği konuları dikkate alındığında müracaata bahis müdahalenin yasallık koşulunu sağlamadığı kararına varılmıştır. Anayasa Mahkemesi açıklanan münasebetlerle şahsi bilgilerin korunmasını isteme hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir.”