Ece
New member
[color=]Belediye Öğle Arasına Girer mi? Girmese de Biz Girmiş Sayılır mıyız?[/color]
Selam forum ahalisi! Bugün hepimizin en az bir kez, hatta bazılarımızın her resmi işte defalarca yaşadığı o efsanevi soruyla buradayım: Belediye öğle arasına girer mi?
Bu soruyu sorarken genelde bir elimizde dosya, diğer elimizde “bugün de hallolmadı” umudu olur. Kapının önünde beklerken iç sesimiz konuşur: “Şimdi memur yemektedir… ama hangimiz yemiyoruz ki?” İşte bu yazı, tam da o bekleme anlarında doğan mizahın, sabrın ve toplu iç çekişlerin bir ürünü.
[color=]Öğle Arası Nedir, Kimindir, Kime Girer?[/color]
Resmi olarak cevap basit: Evet, belediye öğle arasına girer.
Gayriresmi olarak cevap daha derin: Belediye öğle arasına girer, ama bazen biz de o arada hayata gireriz, sorgularız, düşünürüz, “Ben neden sabah gelmedim?” deriz.
Öğle arası kavramı, belediyede adeta kutsal bir ritüel gibidir. Saat tam yaklaşırken ortamda bir hareketlenme başlar. Bilgisayar ekranları yavaşça kararır, çay bardakları doldurulur, “birazdan” kelimesi havada uçuşur. Vatandaş ise bunu bir strateji oyunu gibi izler: “Acaba bu memura mı sorsam, yoksa diğeri mi öğleye çıkmıştır?”
[color=]Erkek Aklı Devrede: Strateji, Plan, B Planı[/color]
Erkeklerin belediye öğle arasıyla imtihanı genelde çözüm odaklıdır.
“Tamam, öğle arasıysa ben başka birimden başlayayım.”
“Şimdi burası kapalıysa üst kata çıkayım.”
“En azından bir dilekçe vereyim, sistemde görünür.”
Bir erkek belediyeye girdiğinde içinden küçük bir satranç turnuvası başlar. Hamleler hesaplanır, memurlar gözlemlenir, çay içme hızları analiz edilir. Öğle arasını delme ihtimali olan memur tespit edildi mi, hemen temas kurulur. “Abi bir sorum olacaktı” cümlesi, bu evrende en güçlü anahtardır.
Ama strateji her zaman kazandırmaz. Çünkü bazen öğle arası sadece saatle değil, ruh haliyle de ilgilidir.
[color=]Kadın Bakışı: Empati, İlişki ve ‘Canım Kolay Gelsin’[/color]
Kadınların belediye öğle arasına yaklaşımı ise daha empatik ve ilişki odaklıdır.
“Zaten sabahtan beri çalışıyorlardır.”
“Yazık, dinlensinler biraz.”
“Aç insanla işlem yapılmaz.”
Kadınlar genelde belediyede ortamı yumuşatan taraftır. Gülümseme, küçük bir hal hatır sorma, “kolay gelsin” cümlesiyle kapılar bazen gerçekten açılabilir. Çünkü empati, bazı durumlarda resmi evraktan daha etkilidir.
Ama bu empatik yaklaşımın da bir sınırı vardır. Üçüncü kez “öğle arasındalar” cevabını alan bir kadın, sessizce ama derinden bir bakış atar. O bakış, dilekçe istemez, sistem çökertir.
[color=]Belediye Zamanı: Göreceli Bir Kavram[/color]
Belediyede zaman kavramı Einstein’ı bile düşündürür.
Öğle arası 12.00’de başlar ama 11.45’te hissedilir.
13.00’te biter ama 13.20’de hatırlanır.
Vatandaş için geçen süreyle memur için geçen süre arasında ciddi bir algı farkı vardır. Vatandaş için beş dakika bir ömürken, memur için “daha yeni geldik”tir. İşte bu noktada forumdaşlar ikiye ayrılır:
– “Sabah erken gidin kardeşim.”
– “Sabah da sistem yoktu.”
[color=]Efsaneler ve Şehir Mitleri[/color]
Belediye öğle arasıyla ilgili dilden dile dolaşan efsaneler vardır:
– “Bir memur var, öğle arasında da işlem yapıyor.”
– “Arka kapıdan girersen birine ulaşırsın.”
– “Çaycıyla aran iyiyse iş yürür.”
Bu efsanelerin bazıları tamamen uydurma, bazıları ise yılların tecrübesiyle sabittir. Forumda mutlaka “Ben hallettim” diyen biri çıkar. Nasıl hallettiğini anlatmaz ama “oluyor” der. Bu da belediye evreninin gizemini canlı tutar.
[color=]Asıl Soru: Öğle Arası mı, Hayat Dersi mi?[/color]
Aslında belediyenin öğle arasına girmesi bir sorun değil. Hepimiz giriyoruz. Sorun, o aranın bazen bize sabır, bazen mizah, bazen de kendimizle yüzleşme fırsatı sunması. O bankta otururken hayatı sorgulayan çok insan vardır:
“Ben neden bu belgeyi üç gün önce almadım?”
“Keşke fotokopi çekseydim.”
“Bir daha belediyeye aç gelmeyeceğim.”
[color=]Forumdaşlara Açık Çağrı[/color]
Şimdi sözü size bırakıyorum forum ahalisi.
Siz belediyenin öğle arasına denk geldiniz mi?
Strateji mi geliştirdiniz, empati mi kurdunuz, yoksa kaderin akışına mı bıraktınız?
En ilginç belediye bekleme anınızı, en absürt “öğle arasındalar” hikâyenizi paylaşın da biraz birlikte gülelim.
Çünkü belli ki belediye öğle arasına giriyor…
Ama biz de o arada birbirimize giriyoruz, sohbete giriyoruz, foruma giriyoruz.
Selam forum ahalisi! Bugün hepimizin en az bir kez, hatta bazılarımızın her resmi işte defalarca yaşadığı o efsanevi soruyla buradayım: Belediye öğle arasına girer mi?
Bu soruyu sorarken genelde bir elimizde dosya, diğer elimizde “bugün de hallolmadı” umudu olur. Kapının önünde beklerken iç sesimiz konuşur: “Şimdi memur yemektedir… ama hangimiz yemiyoruz ki?” İşte bu yazı, tam da o bekleme anlarında doğan mizahın, sabrın ve toplu iç çekişlerin bir ürünü.
[color=]Öğle Arası Nedir, Kimindir, Kime Girer?[/color]
Resmi olarak cevap basit: Evet, belediye öğle arasına girer.
Gayriresmi olarak cevap daha derin: Belediye öğle arasına girer, ama bazen biz de o arada hayata gireriz, sorgularız, düşünürüz, “Ben neden sabah gelmedim?” deriz.
Öğle arası kavramı, belediyede adeta kutsal bir ritüel gibidir. Saat tam yaklaşırken ortamda bir hareketlenme başlar. Bilgisayar ekranları yavaşça kararır, çay bardakları doldurulur, “birazdan” kelimesi havada uçuşur. Vatandaş ise bunu bir strateji oyunu gibi izler: “Acaba bu memura mı sorsam, yoksa diğeri mi öğleye çıkmıştır?”
[color=]Erkek Aklı Devrede: Strateji, Plan, B Planı[/color]
Erkeklerin belediye öğle arasıyla imtihanı genelde çözüm odaklıdır.
“Tamam, öğle arasıysa ben başka birimden başlayayım.”
“Şimdi burası kapalıysa üst kata çıkayım.”
“En azından bir dilekçe vereyim, sistemde görünür.”
Bir erkek belediyeye girdiğinde içinden küçük bir satranç turnuvası başlar. Hamleler hesaplanır, memurlar gözlemlenir, çay içme hızları analiz edilir. Öğle arasını delme ihtimali olan memur tespit edildi mi, hemen temas kurulur. “Abi bir sorum olacaktı” cümlesi, bu evrende en güçlü anahtardır.
Ama strateji her zaman kazandırmaz. Çünkü bazen öğle arası sadece saatle değil, ruh haliyle de ilgilidir.
[color=]Kadın Bakışı: Empati, İlişki ve ‘Canım Kolay Gelsin’[/color]
Kadınların belediye öğle arasına yaklaşımı ise daha empatik ve ilişki odaklıdır.
“Zaten sabahtan beri çalışıyorlardır.”
“Yazık, dinlensinler biraz.”
“Aç insanla işlem yapılmaz.”
Kadınlar genelde belediyede ortamı yumuşatan taraftır. Gülümseme, küçük bir hal hatır sorma, “kolay gelsin” cümlesiyle kapılar bazen gerçekten açılabilir. Çünkü empati, bazı durumlarda resmi evraktan daha etkilidir.
Ama bu empatik yaklaşımın da bir sınırı vardır. Üçüncü kez “öğle arasındalar” cevabını alan bir kadın, sessizce ama derinden bir bakış atar. O bakış, dilekçe istemez, sistem çökertir.
[color=]Belediye Zamanı: Göreceli Bir Kavram[/color]
Belediyede zaman kavramı Einstein’ı bile düşündürür.
Öğle arası 12.00’de başlar ama 11.45’te hissedilir.
13.00’te biter ama 13.20’de hatırlanır.
Vatandaş için geçen süreyle memur için geçen süre arasında ciddi bir algı farkı vardır. Vatandaş için beş dakika bir ömürken, memur için “daha yeni geldik”tir. İşte bu noktada forumdaşlar ikiye ayrılır:
– “Sabah erken gidin kardeşim.”
– “Sabah da sistem yoktu.”
[color=]Efsaneler ve Şehir Mitleri[/color]
Belediye öğle arasıyla ilgili dilden dile dolaşan efsaneler vardır:
– “Bir memur var, öğle arasında da işlem yapıyor.”
– “Arka kapıdan girersen birine ulaşırsın.”
– “Çaycıyla aran iyiyse iş yürür.”
Bu efsanelerin bazıları tamamen uydurma, bazıları ise yılların tecrübesiyle sabittir. Forumda mutlaka “Ben hallettim” diyen biri çıkar. Nasıl hallettiğini anlatmaz ama “oluyor” der. Bu da belediye evreninin gizemini canlı tutar.
[color=]Asıl Soru: Öğle Arası mı, Hayat Dersi mi?[/color]
Aslında belediyenin öğle arasına girmesi bir sorun değil. Hepimiz giriyoruz. Sorun, o aranın bazen bize sabır, bazen mizah, bazen de kendimizle yüzleşme fırsatı sunması. O bankta otururken hayatı sorgulayan çok insan vardır:
“Ben neden bu belgeyi üç gün önce almadım?”
“Keşke fotokopi çekseydim.”
“Bir daha belediyeye aç gelmeyeceğim.”
[color=]Forumdaşlara Açık Çağrı[/color]
Şimdi sözü size bırakıyorum forum ahalisi.
Siz belediyenin öğle arasına denk geldiniz mi?
Strateji mi geliştirdiniz, empati mi kurdunuz, yoksa kaderin akışına mı bıraktınız?
En ilginç belediye bekleme anınızı, en absürt “öğle arasındalar” hikâyenizi paylaşın da biraz birlikte gülelim.
Çünkü belli ki belediye öğle arasına giriyor…
Ama biz de o arada birbirimize giriyoruz, sohbete giriyoruz, foruma giriyoruz.