Samuag
New member
Tefeciden para alan bir vatandaş, mağdur olduğunu öne sürerek mahkemenin yolunu tuttu. Mahkeme, tefecilik yaptığı öne sürülen şahsa ceza yağdırdı. sonucu hem sanık, hem mağdur birebir vakitte Vergi Dairesi avukatı temyiz etti.
Emsal nitelikte bir karara imza atan Yargıtay 9. Ceza Dairesi, tefeciden para alanın mağdur olmayacağının altını çizdi. Kararda Türk Ceza Kanunu’nun 241. unsurunda düzenlenen tefecilik cürmünün kanunun “Topluma Karşı Suçlar” başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu kısmında düzenlendiği üzere cürmün mağdurunun tüm toplum olduğu vurgulandı.
Kararda şöyleki denildi:
“Tefecilik münasebetinde faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz bağlantısının tarafı olmakta olup gerçek manada kabahatin pasif failidir. Lakin kanun koyucu izlediği kabahat siyaseti gereği tefecilik fiilinin etkin failinin kolaylıkla tespitini sağlamak emeliyle ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. o vakit tefecilik fiilinin pasif faili pozisyonunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin hatanın mağduru olarak kabulüne imkan yoktur. Bu bireylerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki pozisyonları ihbar eden niteliğindedir ve kabahatin direkt mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu niçinle sanık hakkında tefecilik kabahatinden açılan kamu davalarına Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 237. hususuna göre cürümden direkt ziyan görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, bu prestijle kararı temyiz yetkisi bulunmadığından müştekinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.”
‘ZARAR KARŞILANSA DA EHEMMİYETİ YOK’
Kararda tefecilik hatasında tefecilik yapan failden faiz, komite yahut diğer isimler karşılığında ödünç para alan şahısların kabahatin direkt mağduru olmadıkları lisana getirildi.
Kararda, “Bu şahısların maddi ziyanlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Hakikaten 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun ‘Kesin hükümsüzlük’ başlıklı 27. hususu karşısında yasanın emredici normlarına ters olarak düzenlenen bir tefecilik kontratı niçiniyle, kontrat taraflarının direkt yahut dolaylı olarak türel müdafaadan yararlanmaları olanaksızdır. Sonuç olarak tefecilik kabahatlerinden kurulan kararlarda Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. unsurunun uygulanmasında, tıpkı Yasa’nın 231/6-c hususundaki ‘Zararın giderilmesi’ şartının aranması olanaksızdır” denildi.
Oy birliği ile alınan kararda, “Bu açıklamalar ışığında belge çerçevesi, bilgi ve evraklara nazaran mahkemece sanığa kararın açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması daha sonrasında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231/5 ve 231/6-a-b unsur ve bentleri çerçevesinde kıymetlendirme yapılması gerekirken ‘Karşı tarafın ziyanı tanzim edilmediğinden’ öne sürülen nedeni ile sanık hakkında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi bozma sebebidir. Sanık müdafiinin ve müşteki Hazine vekilinin temyiz itirazları bu prestijle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. unsuru de gözetilerek Ceza Muhakemeleri Yöntemi Kanunu’nun 321. unsuru uyarınca kararın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” sözleri kullanıldı.
Emsal nitelikte bir karara imza atan Yargıtay 9. Ceza Dairesi, tefeciden para alanın mağdur olmayacağının altını çizdi. Kararda Türk Ceza Kanunu’nun 241. unsurunda düzenlenen tefecilik cürmünün kanunun “Topluma Karşı Suçlar” başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu kısmında düzenlendiği üzere cürmün mağdurunun tüm toplum olduğu vurgulandı.
Kararda şöyleki denildi:
“Tefecilik münasebetinde faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz bağlantısının tarafı olmakta olup gerçek manada kabahatin pasif failidir. Lakin kanun koyucu izlediği kabahat siyaseti gereği tefecilik fiilinin etkin failinin kolaylıkla tespitini sağlamak emeliyle ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. o vakit tefecilik fiilinin pasif faili pozisyonunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin hatanın mağduru olarak kabulüne imkan yoktur. Bu bireylerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki pozisyonları ihbar eden niteliğindedir ve kabahatin direkt mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu niçinle sanık hakkında tefecilik kabahatinden açılan kamu davalarına Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 237. hususuna göre cürümden direkt ziyan görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, bu prestijle kararı temyiz yetkisi bulunmadığından müştekinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.”
‘ZARAR KARŞILANSA DA EHEMMİYETİ YOK’
Kararda tefecilik hatasında tefecilik yapan failden faiz, komite yahut diğer isimler karşılığında ödünç para alan şahısların kabahatin direkt mağduru olmadıkları lisana getirildi.
Kararda, “Bu şahısların maddi ziyanlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Hakikaten 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun ‘Kesin hükümsüzlük’ başlıklı 27. hususu karşısında yasanın emredici normlarına ters olarak düzenlenen bir tefecilik kontratı niçiniyle, kontrat taraflarının direkt yahut dolaylı olarak türel müdafaadan yararlanmaları olanaksızdır. Sonuç olarak tefecilik kabahatlerinden kurulan kararlarda Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. unsurunun uygulanmasında, tıpkı Yasa’nın 231/6-c hususundaki ‘Zararın giderilmesi’ şartının aranması olanaksızdır” denildi.
Oy birliği ile alınan kararda, “Bu açıklamalar ışığında belge çerçevesi, bilgi ve evraklara nazaran mahkemece sanığa kararın açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması daha sonrasında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231/5 ve 231/6-a-b unsur ve bentleri çerçevesinde kıymetlendirme yapılması gerekirken ‘Karşı tarafın ziyanı tanzim edilmediğinden’ öne sürülen nedeni ile sanık hakkında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi bozma sebebidir. Sanık müdafiinin ve müşteki Hazine vekilinin temyiz itirazları bu prestijle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. unsuru de gözetilerek Ceza Muhakemeleri Yöntemi Kanunu’nun 321. unsuru uyarınca kararın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” sözleri kullanıldı.